عجایب دیگری از دنیای پرندگان؛ کشف یک پرنده سمی!

راز بقا: پرندگان آخرین گروه اصلی از مهره‌داران بودند که در آن‌ها سم توسط دانشمندان شناسایی شد، اگرچه مردم محلی مدت‌هاست می‌دانستند که برخی از پرندگان طعم بدی دارند و در صورت دست‌کاری باعث بی‌حسی می‌شوند.

به گزارش راز بقا، در سال ۱۹۸۹، محققان دریافتند که پیتوهوی کلاهدار پاپوآ گینه نو دارای پر و پوست سمی است. مطالعات بعدی نشان داد که مانند قورباغه‌های دارت سمی، سمی بودن آن از رژیم غذایی‌اش، در این مورد سوسک ها، ناشی می‌شود. 

اما پیتوهوی کلاهدار تنها پرنده سمی در پاپوآ گینه نو نیست بلکه چهار پرنده دیگر در این کشور وجود دارند که اکنون سمی هستند که شامل: سه گونه پیتوهوی و ایفریتای کلاه آبی هستند. پرنده شناسان فکر می‌کنند ممکن است پرندگان سمی بیشتری در آنجا وجود داشته باشند.

ایفریتای کلاه آبی ۱۶ تا ۱۷ سانتی متر طول و ۳۴ تا ۳۶ گرم وزن دارد. پر‌های این گونه‌ها قهوه‌ای مایل به زرد با تاجی آبی مایل به سیاه در بالای سر پهن آن‌ها است. رنگ این گونه در دو جنسش متفاوت است به این ترتیب که رنگ رگه گوش در نر‌ها سفید و در ماده‌ها زرد مایل به زرد بیشتر است. اینفریتای کلاه‌آبی دارای فرم‌های بدنی تنومند با جناغ پهن و تیغه‌های جناغ سینه کم عمق دارد. بال‌هایشان کوتاه و گرد و پاهایشان چکمه‌دار و دارای پر و پا‌های تنومند و پنجه‌دار است. علاوه بر این، ایفریتای کلاه آبی دارای باتراکوتوکسین در پر و پوست خود هستند. 

«ایفریتای کلاه آبی» در میان گروه کوچکی از گونه‌های پرندگان سمی هستند، بقیه گونه‌های پرندگان شامل «باسترک سنگ‌چشم» (Shrikethrush) و چند نوع دیگر پیتوهوی همچنین از گینه نو هستند.

ایفریتای به منظور دفاع از خود در برابر شکارچیان، باتراکوتوکسین را در پر‌ها و پوست خود دفع می‌کند. به طور کلی، باتراکوتوکسین کانال‌های سدیم سلول‌های عصبی را متصل می‌کند و به طور دائمی آن‌ها را باز می‌کند و می‌تواند باعث فلجی شود. تجمع سموم در افراد بر اساس منطقه مورد نظر متفاوت است و این می‌تواند به دلیل در دسترس بودن سوسک‌های «کورسین» باشد که گمان می‌رود منبع غذایی خود سم موجود در پرنده هستند.